Ліра колавая — народны струнны фрыкцыйны музычны інструмент. Іншыя народныя назвы ў Беларусі — лера, рэля, карбова ліра, на беларуска-ўкраінскім парубежжы таксама кобза, бандура, на Чэрвеньшчыне — старэцкая скрыпка. Мае драўляны рэзанансавы корпус разнастайнай формы (прамавугольнай, авальнай, скрыпічнай, гітарнай), кароткую шыйку з калкамі, 3 — 4-жыльныя або вераўчаныя струны (з іх 1 — 2 сярэднія служаць для выканання мелодыі, 2 крайнія — бурдонныя), ад 4 — 5 да 13 клавішаў. Наша ліра мае гітарную форму і 12 клавішаў.
Колавая ліра – струнны смычковы інструмент, дзе смыкам служыць кола, якое трэцца аб струны. Гук здабываецца трэннем па струнах драўлянага кола, якое прыводзіцца ў рух ручкай; вышыня гуку змяняецца пры дапамозе клавішаў. Гукарад ліры дыятанічны рознага дыяпазону, гучанне манатоннае, жаласлівае, крыху гугнявае.Колавыя ліры распаўсюдзіліся на Беларусі ў 16 стагоддзі і хутка сталі ўлюбёным інструментам вандроўных музыкаў і батлейнікаў. Унікальнай з’явай беларускай культуры стаў асобны жанр гераічных балад і духоўных песняў пад акампанемент ліры.
У наш час удасканаленая ліра выкарыстоўваецца ў народныхаркестрах, ансамблях народнай музыкі і інш.
Гэты музычны інструмент нашаму музею перадаў у дар Сымон Сцяпанавіч Свістуновіч. У нашым музеі ёсць яшчэ адзін цудоўны падарунак мастака – габелены “Жалоба маці”.